'Werk op een negen holes wordt echt onderschat’ |
|
|
|
|
 |
| 327 sec |
GOTY-genomineerde runt zijn baan met klein team en beperkt budget
Wim Telgen, baancommissaris van de Veluwse Golfclub, is trots op zijn hoofdgreenkeeper. Op de website van de golfvereniging schrijft hij dat André van der Woude (44) op de Barenbrug Golfdag afgelopen juni de De Bree Prijs in ontvangst mocht nemen wegens ‘bijzondere diensten’, in Van der Woudes geval de succesvolle bestrijding van het straatgras in de greens op de Veluwse Golfclub. GOTY-genomineerde Van der Woude mocht met zijn gezin een week naar een Duits resort.
 |
Na de middelbare technische school en een bijbaan in De Apenheul kwam Van der Woude als assistent-greenkeeper terecht op golfbaan Het Rijk van Nunspeet. Daar werkzaam behaalde hij al snel zijn greenkeepers- en hoofdgreenkeepersdiploma. Vanaf januari 2006 kwam Van der Woude te werken op de Veluwse Golfclub en daar werd hij in 2011 hoofdgreenkeeper. 'Het Rijk van Nunspeet is een heel drukke commerciële baan. Maar ik ben een sociaal ingesteld persoon en ben begaan met anderen. Bij een vereniging zoals deze heb ik niet het gevoel dat ik een nummer ben of dat anderen dat zijn.'
Verantwoordelijkheidsgevoel en credits
Van der Woude beaamt dat zijn relatie met de vereniging, en met de baancommissaris in het bijzonder, zeer goed is. 'Ik kom regelmatig in het clubhuis en doe mee aan de zomeravondcompetitie (handicap 34, red.). Ik word overal bij betrokken door de club. Ik ga in de praktijk niet overal op in, omdat er teveel te doen is in de baan en omdat ik mijn twee collega's niet wil opschepen met al het werk.'
‘Maar omdat alles in goed vertrouwen gebeurt, heb ik veel vrijheden en voelt het, alsof ik me niet hoeft te verantwoorden tegenover de baancommissie. Natuurlijk deel ik alles mee, zodat de baancommissaris precies weet wat we aan het doen zijn, waarom we iets doen en welke werkzaamheden eraan zitten te komen. De leden spreken me niet persoonlijk aan, maar via de baancommissaris. Daardoor kan ik me op onze hoofdtaken blijven focussen. Als de wedstrijdleiding me benadert voor pinposities, ga ik daar wel op in. Natuurlijk voel ik mij in de allereerste plaats verantwoordelijk voor de baan. Ik werk door totdat het werk af is; daardoor werk ik in de zomer vaak langer en bijna elk weekend een ochtend. Normaal gesproken neem ik buiten de zomervakantie pas in januari of december vakantiedagen op. Maar als de werkzaamheden het toelaten, kan ik gerust even kort vrij nemen, of afspraken buiten de deur inplannen. Die credits heb ik zelf verdiend.'
Klein team, veel werk
In het team werkt Van der Woude met twee collega-greenkeepers, maar hij vindt dat de uitdaging voor hen minstens zo groot is als voor een team van twaalf man op een 27 holesbaan. 'Op een grote baan beschikt het team vaak over een beregeningsspecialist en iemand die de machines onderhoudt. Als je een team van twaalf man hebt, kun je alles volgens een planning of schema uitvoeren en heb je meer ruimte om met mensen te schuiven. Bij ons ligt de verantwoordelijkheid om de baan goed te krijgen bij ons drieën. We doen alles zelf, en dat terwijl op onze baan veel wedstrijden worden gehouden, vaak qualifying en ook nog shotgun, wat ons belemmert bij het onderhoud van de baan.'
'We verzorgen de baan tot op detailniveau om de 400 leden tegemoet te treden. We steken extra tijd in maaien, rollen, bunkers bijwerken, vaak holes verzetten en pinposities veranderen. Omdat we over een kleine pomp beschikken, hebben we alleen een beregeningsinstallatie voor greens en tees. Fairways beregenen we slechts incidenteel en dan handmatig. We stellen de sproeiers zodanig af dat bepaalde plekken niet verdrogen. Zelfs de beregeningslekkages repareren we zoveel mogelijk zelf. Het is zonde van het budget om daar iemand voor te laten komen als je het zelf kunt oplossen.'
De tekst loopt door onder de afbeelding
Suiker spuiten
De drukte resulteert in een aanpakkersmentaliteit in het greenkeepingteam. ‘Op een 27 holesbaan zoals Het Rijk van Nunspeet is men in de gelegenheid tijdelijk negen holes te sluiten voor baanonderhoud. Dan gaan ze met zes man uitgebreid aan het werk. Ze werken er met een jaarplanning waar niets tussendoor komt en strooien kunstmest per weeknummer; beregenen doen ze ook veel. Maar door ons beperkte budget moeten wij heel goed nadenken of we iets kunnen doen op het moment dat we dat willen. Wij zorgen eerst voor een tijdelijke green met een fatsoenlijke hole, voordat we ergens aan de slag kunnen. Ook kunnen we alleen maar strooien wanneer het écht nodig is, omdat we door de kleine pomp de kunstmest niet kunnen inregenen. We wachten met spuiten totdat het regent. Dat komt neer op een gemiddelde van eens per vijf of zes weken.'
'Om te weten wat het gras nodig heeft, nemen we altijd monsters. Met beregenen passen we wetting agents toe. Ik zet ook zeewier in op de greens en spuit eenmaal per maand suiker voor het stimuleren van bodemleven en grasgroei. In het voorjaar is dat twee kilo suiker per green en daarna een kilo per green. Ik los de suiker samen met zeewier op in water en spuit dat over de greens. De werking ervan is nog niet wetenschappelijk bewezen, maar ik doe het onder het motto: baat het niet, dan schaadt het niet. Bovendien kost suiker bijna niets. Maar ik meen te zien dat de suikerbehandelingen hebben geholpen.’
|
|
‘Normaal gesproken neem ik pas in januari of december vakantiedagen op’
| |
|
‘Ik ben creatief met spuiten: ik meng alles door elkaar wat maar mogelijk is. Daarvoor loop ik natuurlijk nauwgezet de etiketten na en overleg ik met de leveranciers, want het is niet de bedoeling dat het spuitbeeld verandert door verklontering. Middelen combineren met spuiten scheelt belasting van de baan, rijbewegingen, en dus ook irritatie van de spelers. Wetting agents bijvoorbeeld kun je nergens mee mengen, maar zeewier en meststoffen wel.’
‘We verticuteren en prikken met holle pennen om het vilt terug te brengen. Verder stimuleren we de goede grassen – roodzwenk en struisgras – door te beluchten. We dressen ook regelmatig om de toplaag te verschralen en het straatgras uit te drogen. We zaaien vaak door. We hebben het percentage straatgras van 40 procent (toen ik hier kwam werken) teruggebracht naar onder de 20 procent in 2017. Dit jaar is dat percentage nog verder naar beneden gebracht door het droge weer.’
Machines
Alle machines worden door het kleine team zelf onderhouden. ‘Dagelijks maken we alle machines schoon en smeren we ze door. Vaak gebeurt dat ‘s middags, wanneer de baan voor de leden is en wij alle werkzaamheden in de baan hebben afgerond.’ De golfvereniging heeft op advies van Van der Woude een maaier aangeschaft voor tees en foregreens en greens in één: een Toro 3400 met snelwisselsysteem en verticale maaiunits. ‘We kunnen de kooien snel wisselen, zoals de naam van het systeem al aangeeft. Dit brengt de onderhoudstijd omlaag en je bespaart ruimte in de schuur met zo’n combimachine. Het was altijd een hele marteling om alle machines de schuur in te krijgen. De kooien staan op rubberen matten, waardoor je ze kunt aan- en afkoppelen zonder te hoeven tillen. Ergonomisch een hele vooruitgang. Daarnaast hebben we een nieuwe fairwaymaaier en een cirkelmaaier voor de (semi-)rough. Voorlopig gaat de hand even op de knip wat betreft investeringen in machines, want de vereniging is momenteel bezig met een uitbouw van het clubhuis.’
Langer seizoen
‘Omdat golf populairder is geworden en mensen die qualifying spelen voor een hogere handicap door uitstelgedrag vaak aan het einde van het seizoen spelen, werken wij dan langer door. In november hebben we het vaak nog druk; in december kunnen we weer rustig ademhalen. We werken negen maanden lang negen uur per dag en vanaf december zesenhalf uur per dag. In de weekenden verzetten we holes en teemarkers, vegen we dauw, maaien we greens en rapen we ballen.’
|
|
‘De Veluwse Golfclub heeft soms vier shotguns in de week en jaarlijks veel wedstrijden, waarvan drie qualifying’
| |
|
Aansturing
Op Het Rijk van Nunspeet werd van hem als hoofdgreenkeeper verwacht dat hij enigszins autoritair zou aansturen. ‘Dat hoeft hier niet. Wellicht ben ik hier wat te makkelijk, want ik vertrouw er volledig op dat mijn collega’s hun werk goed doen. Niemand haalt het bij ons in zijn hoofd om tien minuten eerder koffiepauze te nemen. Wij schuiven juist vaak later aan tafel, omdat we ons werk eerst af willen hebben. Als je wilt, kun je aan het werk blijven op onze baan. We moeten bewust even de rem erop gooien en rust nemen, een boterham eten en een sociaal gesprek houden over andere zaken dan werk. Ik grijp natuurlijk in als het werk echt scheef loopt, maar dat gebeurt zelden tot nooit. Ik besef dat een groter team strakker geleid moet worden. Als je zeven man hun gang laat gaan, zijn er altijd een paar die een loopje met je nemen of de randjes opzoeken.’
Leerschool
De greens zijn Van der Woudes kinderen. Hij vindt het lastig om de werkzaamheden daaraan zelfstandig door zijn collega’s te laten uitvoeren. ‘Als het gras op de greens ziek is, kan ik daar flink over lopen piekeren.’ Toch is hij door de jaren heen meer gaan relativeren. ‘Toen ik assistent-hoofdgreenkeeper was op Het Rijk van Nunspeet, werd het beregeningssysteem vernieuwd door de aannemer. Ik moest dat controleren. Ik nam mijn taak zo serieus, dat ik tegen een burn-out aan liep. Daar heb ik van geleerd. Sinds ik kinderen heb, doe ik wel alles wat ik kan, maar daarna laat ik het los. Ik wéét dan dat ik er alles aan heb gedaan, maar realiseer me dat mijn inspanningscapaciteit ook grenzen kent. Ook kan ik nu mijn energie jaarrond beter verdelen dan vroeger, want ik weet: nu, in de winter, moét je een tandje terug, om krachten op te doen voor het volgende drukke seizoen. De hoeveelheid werk op negen holes wordt echt onderschat.’
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
